عطش نشانه گرفته است آبروی تو را            که بر زمین بزند شوکـت سبوی تو را

جلالت تو زمین خورد و کودکان هر شب            به روی خاک کـشیدند ماه روی تو را

فـرات لایـق سـیـراب کـردن تـو نـبـود            مگر که تر بکـند نیـزه‌ای گـلوی تو را

تو دست از همه شستی، صدا زدی که حسین            به عـالـمی نـفـروشـیم تـار موی تو را

بگو به دختر خورشید، ضربه‌های عمود            گرفـته از سـر تو سـایـۀ عـموی تو را

کنار علقمه یک گوشواره گم شده است            حسن به عهده گرفته است جستجوی تو را

غــبـار چــادر خـاکـی مـــادر ســادات            چـقــدر ســاده بـرآورده آرزوی تـو را

نـسـیـم‌هـای بـهـاری جـلـوتـر از نـیـزه            به صحن شاه نجف می‌برند بوی تو را